Τουρισμός και Περιφερειακή Ανάπτυξη: Μια Μελέτη Περίπτωσης για τη Ελλάδα

Εμμανουήλ Μαρμαράς, Ηλίας Κουρλιούρος και Γεώργιος Μ. Κορρές

Ο τουρισμός αποτελεί μια από τις σημαντικότερες οικονομικές δραστηριότητες, τόσο για τις αναπτυσσόμενες χώρες όσο και για τις αναπτυγμένα κράτη και μέλη της Ε.Ε.. Ο τουρισμός ως δραστηριότητα επηρεάζει άμεσα όλους εκείνους τους βασικούς κοινωνικό-οικονομικούς άξονες που συνθέτουν και διαμορφώνουν τη βάση της περιφερειακής ανάπτυξης. Ο τουρισμός αποτελεί μια από τις πιο βασικές «πηγές» και «δυνάμεις» ανάπτυξης. Η σύγχρονη ανάπτυξη της τουριστικής βιομηχανίας θεωρείται ως το «συγκριτικό πλεονέκτημα» που συμβάλει άμεσα στη περιφερειακή αναπτυξιακή διαδικασία, έχοντας επιπτώσεις στην απασχόληση, στο εισόδημα, στην εισροή συναλλάγματος, στη μείωση των περιφερειακών ανισοτήτων, στη σύγκλιση, και στη προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης. Ωστόσο η ταχεία ανάπτυξη του τουρισμού που συνδυάσθηκε διαχρονικά με τη μεγάλη μετακίνηση ανθρώπινων και οικονομικών πόρων είχε ως αποτέλεσμα το φαινόμενο της αποβιομηχανοποίησης («Ολλανδικής ασθένειας»), την εγκατάλειψη των παραδοσιακών παραγωγικών δομών, και περαιτέρω την ερημοποίηση, «εξάντληση πόρων» και καταστροφή του περιβάλλοντος. Η εισήγηση αυτό στοχεύει στην ανάλυση του φαινόμενου του τουρισμού σε συνάρτηση με τη περιφερειακή ανάπτυξη. η συγκεκριμένη εισήγηση επίσης προσπαθεί να καταγράψει, αποτυπώσει και παρουσιάσει, διαχρονικά και συγκριτικά τα αποτελέσματα και τις επιπτώσεις της τουριστικής ανάπτυξης στην Ελληνική οικονομία.