Ο Νίκος Παραλής (Λαβίδας) γεννήθηκε το 1931 στην Ερεσό. Είναι επαγγελματίας τραγουδιστής και οργανοπαίκτης, παίζει ούτι, βιολί και μαντολίνο. Ο πατέρας του Δημήτρης καταγόταν από την Ερεσό και ήταν αγρότης, ενώ η μητέρα του καταγόταν από την περιοχή της Σμύρνης. Ο Νίκος Παραλής εργαζόταν στα κτήματα μαζί με τον πατέρα του, παράλληλα όμως, σε ηλικία 14 ετών, ξεκίνησε να μαθαίνει πρακτικά ούτι από τον συγχωριανό του ερασιτέχνη οργανοπαίκτη Γιώργο Ζαμπαρά (Τσιμούρ’), που είχε διδαχτεί από τον περίφημο Αρμένη μουσικό Παύλο Καρατζά που κατοικούσε στα Παράκοιλα. Ο Νίκος Παραλής συνέχισε με μαντολίνο και βιολί, που ξεκίνησε να μαθαίνει μόνος του πρακτικά, αρχικά με το μαντολίνο ενός θείου του και στη συνέχεια, όταν έγινε 15 χρονών, με το βιολί που αγόρασε από έναν συγχωριανό του ερασιτέχνη βιολιστή. Σύντομα ξεκίνησε να κάνει μαθήματα στο βιολί, αλλά και στο ούτι με τον πρακτικό μουσικοδιδάσκαλο της Ερεσού Κώστα Μεταξά, ένα αξιόλογο τυφλό μουσικό, που έπαιζε κλαρίνο και βιολί. Το 1947-1948 αγόρασε το πρώτο του ούτι από την Αθήνα και λίγο αργότερα πήγε ο ίδιος στα Παράκοιλα, όπου έμεινε ένα χρόνο για να συνεχίσει τα μαθήματα στο ούτι με τον μουσικό Παύλο Καρατζά. Ο τελευταίος είχε και θεωρητικές γνώσεις μουσικής, ωστόσο ο Νίκος Παραλής διδάχτηκε τους «παραδοσιακούς» λεσβιακούς σκοπούς και τραγούδια πρακτικά, "με το αυτί".

Ο Νίκος Παραλής ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά βιολί σε συνεργασία με τον αδερφό του Βασίλη Παραλή (σαντούρι) και τον Κώστα Μεταξά (κλαρίνο) στην ευρύτερη περιφέρεια της Ερεσού στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Το 1952 παρουσιάστηκε στο στρατό και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Καλαμάτα. Όταν επέστρεψε στην Ερεσό, το 1954, συνεργάστηκε με ένα μουσικό συγκρότημα από παλιούς μουσικούς του Μεσοτόπου, που συμπεριελάμβανε βιολί, σαντούρι, κλαρίνο και νταούλι. Στη συνέχεια παίζοντας κυρίως βιολί συνεργάστηκε με διάφορους μουσικούς της περιφέρειάς του και έπαιζε σε αρραβώνες, γάμους και πανηγύρια στο νότιο και δυτικό τμήμα του νησιού. Την περίοδο 1961 - 1967 μετανάστευσε στην Αθήνα, όπου έπαιζε βιολί σε νυχτερινά κέντρα σε συνεργασία με διάφορους μουσικούς.

Ο Νίκος Παραλής παίζει και τραγουδάει πολλά τραγούδια, κυρίως “μικρασιάτικα”, όπως τα έμαθε από τους παλιούς μουσικούς της περιφέρειας του, δηλαδή σμυρνέϊκα, συρτά, μπάλλους, ζεϊμπέκικα, καρσιλαμάδες, καθώς και "καθιστικά" τραγούδια, ενώ τραγουδάει και αμανέδες συνοδεύοντας με το ούτι. Με το βιολί και το ούτι παίζει επίσης πολλά ρεμπέτικα και λαϊκά, ενώ με το βιολί παίζει και τα "ευρωπαϊκά" (ταγκό, βαλς, φοξ κ.ο.κ.), που ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένα τη δεκαετία του 1950.

Από το 1967 μέχρι σήμερα ο Νίκος Παραλής μένει στην Ερεσό και παίζει κατά περιόδους βιολί ή ούτι σε συνεργασία με πολλούς μουσικούς, όπως το Νίκο Καλαϊτζή ("Μπινταγιάλα") στο βιολί και το σαντούρι, τον Γιάννη Θάνο στο βιολί και άλλους. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται σποραδικά με τον αδερφό του Βασίλη Παραλή (σαντούρι) και τους συντοπίτες του, Κώστα Γνήσιο (ακορντεόν), Νίκο Αγά (κλαρίνο) και Στέλιο Κοτσίνη (ούτι). Συχνά ωστόσο, παίζει μόνος του ούτι και τραγουδάει σε γλέντια και διασκεδάσεις, ενώ τη δεκαετία 1970-1980 έπαιζε συχνά και σε νυχτερινά κέντρα και καφενεία της Μυτιλήνης. Ο Νίκος Παραλής διδάσκει μέχρι σήμερα ούτι σε νέους στην Ερεσό, ενώ παράλληλα ασχολείται και με αγροτικές εργασίες στα δικά του κτήματα.

- Λέσβος - Αιολίς. Τραγούδια και Χοροί της Λέσβου, CD ΠΕΚ 9-10, Ν. Διονυσόπουλος (επιμέλεια), Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης - Πανεπιστήμιο Αιγαίου, 1997. Ο Νίκος Παραλής παίζει βιολί στον οργανικό σκοπό "Μπακλαβάς" (Β8).

(Το Βιογραφικό Σημείωμα του Νίκου Παραλή βασίστηκε στις συνεντεύξεις του ερευνητικού προγράμματος "Κιβωτός του Αιγαίου", το Φεβρουάριο του 1997 στη Μυτιλήνη).