Κανένας πόλεμος δε γίνεται για καλό σκοπό. Κάθε πόλεμος γίνεται για καθαρά οικονομικούς σκοπούς. Πίσω από κάθε πόλεμο κρύβεται μια μεγάλη και ισχυρή δύναμη. Οι εταιρίες κατασκευής όπλων παράγουν όπλα και πρέπει να τα πουλήσουν ώστε να βγάλουν λεφτά. Πώς θα γίνει αυτό αν δε γίνει πόλεμος; Όταν γίνεται πόλεμος χρειάζονται όπλα τα οποία τα αγοράζουν απ’ τους κατασκευαστές και αυτοί απλά βγάζουν λεφτά. Οπότε πρέπει που και πού να γίνεται και κανένας πόλεμος για να βγάζουν λεφτά και κάποιοι άνθρωποι!

Σε κάθε πόλεμο αυτός που τον ξεκινά δεν λέει τα πραγματικά αίτια για τα οποία γίνεται ο πόλεμος, αλλά βρίσκει άλλες αφορμές και δικαιολογίες που μπορεί να γίνουν πιστευτές. Και πάντα υποστηρίζει ότι αυτός ο πόλεμος γίνεται για το καλό όλων αλλά δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία αυταπάτη. Κάποιοι, οι λιγότεροι, πιστεύουν το κόλπο γιατί τους συμφέρει, όπως όταν είσαι στην έρημο σε συμφέρει να βλέπεις οάσεις. Κάποιοι άλλοι όμως, που είναι και οι περισσότεροι, δεν το πιστεύουν και δε θέλουν να γίνει ο πόλεμος. Τότε αρχίζει ένας άλλος πόλεμος που λέγεται διαμάχη για το αν θα γίνει ο πόλεμος.

Μέσα σε τριάντα μόνο χρόνια ο κόσμος γνώρισε δύο Παγκόσμιους πολέμους. Το  1917  εγκαθιδρύθηκε στη Ρωσία το πρώτο Σοσιαλιστικό κράτος. Το  1929  ξέσπασε μία παγκόσμια οικονομική κρίση. Το  1939   ένας νέος πόλεμος συγκλόνισε τον κόσμο. Το  1945  με τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, γράφτηκε το τέλος του Β’ Παγκόσμιου πολέμου. Τον Αύγουστο του  1914  ξέσπασε ο πόλεμος στην Ευρώπη ανάμεσα στις Κεντρικές Δυνάμεις, με επικεφαλής τη Γερμανία, και τις Συμμαχικές Δυνάμεις, με επικεφαλής τη Γαλλία και τη Βρετανία. Ο πόλεμος κράτησε τέσσερα χρόνια. Γύρω στα 10 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν σκοτωθεί ως το θρίαμβο των Συμμάχων, το Νοέμβριο του 1918. οι στρατιώτες στο δυτικό μέτωπο αντιμετώπιζαν συνεχώς την απειλή του θανάτου από τα βλήματα του πυροβολικού. Τα αυτόματα διαμέλιζαν τους στρατιώτες μόλις ξεπρόβαλαν από τα χαρακώματα. Τα τανκ προστάτευαν τα στρατεύματα από τους κανιοβολισμούς. Στις θαλασσομαχίες, τα υποβρύχια έριχναν τορπίλες στα εμπορικά πλοία που βυθίζονταν μαζί με τους επιβάτες τους. Στις αρχές του εικοστού αιώνα υπήρχαν πολλοί ανταγωνισμοί ανάμεσα στη Γερμανία, την Αυστροουγγαρία, τη Ρωσία, τη Γαλλία και τη Βρετανία, που ήταν τα πιο ισχυρά κράτη στην Ευρώπη. Αυτά τα κράτη ανταγωνιζόταν μεταξύ τους για τις αποικίες και το εμπόριο. Επίσης, οργάνωναν πολυάριθμους στρατούς. Ο πόλεμος ήταν ζήτημα χρόνου. Ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος διέλυσε τέσσερις αυτοκρατορίες. Ο Γερμανός αυτοκράτορας έχασε το θρόνο του και τον διαδέχτηκε μια δημοκρατική κυβέρνηση. Δύο ηττημένες αυτοκρατορίες η Αυστροουγγρική και η Οθωμανική, κατάρρευσαν, ενώ η Ρωσική ανατράπηκε από τους επαναστάτες Μπολσεβίκους. 

    Στα χρόνια που ακολούθησαν τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο ο κόσμος έζησε μια μεγάλη οικονομική κρίση. Η κρίση αυτή είχε σοβαρές κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες. Σε πολλές χώρες, όπως στη Γερμανία, την Ιταλία, την Ελλάδα, επιβλήθηκε δικτατορικό καθεστώς. Στη Γερμανία, ειδικότερα, το ναζιστικό κόμμα του Χίτλερ, συνεχώς επιδίωκε να «ξεπλύνει» την ντροπή του Α’ Παγκόσμιου πολέμου και να κυριαρχήσει στον κόσμο. Από το  1936  ο Χίτλερ συμμάχησε με τον ηγέτη της φασιστικής Ιταλίας Μουσολίνι και από κοινού άρχισαν να εφαρμόζουν επιθετική πολιτική απέναντι σε άλλες χώρες. Η πολιτική αυτή κορυφώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1939, όταν ο γερμανικός στρατός έκανε εισβολή στην Πολωνία, που την Ασφάλειά της είχε εγγυηθεί η Αγγλία. Τον Σεπτέμβριο του  1939  ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος. Ο Γερμανός δικτάτορας Αδόλφος Χίτλερ φιλοδοξούσε να κυριαρχήσει το Τρίτο Ράιχ. Το Τρίτο Ράιχ ήταν η ναζιστική κυριαρχία στη Γερμανία από το  1933  ως το  1945. Οι Ναζί υπολόγιζαν ότι το δικό τους Τρίτο Ράιχ θα διαρκούσε χίλια χρόνια. Αρχικά η γερμανική τακτική της αστραπιαίας επίθεσης πέτυχε. Όμως μετά το  1945  η συνδυασμένη ισχύς των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, της Σοβιετικής Ένωσης και της Βρετανίας ευνόησε τους συμμάχους. Οι γερμανοί παραδόθηκαν το Μάιο του  1945,  9  ημέρες μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ. Είχαν σκοτωθεί πάνω από  20  εκατομμύρια Ευρωπαίοι.         

    Η Χιροσίμα είναι πόλη της Ιαπωνίας χτισμένη στο νοτιοδυτικό άκρο του νησιού Χονσού. Έγινε γνωστή σ’ όλον τον κόσμο με την πρώτη ατομική βόμβα που έριξαν οι Αμερικανοί στις 6  Αυγούστου το 1945  κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Τα πάντα ισοπεδώθηκαν από την έκρηξη, τις φλόγες και τη ραδιενεργό σκόνη. Τα θύματα της καταστροφής ξεπέρασαν τις 200.000.  Οι λίγοι που έμειναν ζωντανοί διηγούνται με φρίκη τις σκηνές του ανθρώπινου σπαραγμού. Το 1955  ξανάρχισε η ανοικοδόμηση της πόλης και γρήγορα ξανάγινε μεγαλούπολη και εμπορικοοικονομικό κέντρο της περιοχής παρά τις απώλειες των ανθρώπων. Όμως η ανάμνηση της εκρήξεως είναι βαθιά ριζωμένη στις καρδιές των γιαπωνέζων , όπως είναι και στις καρδιές των Αμερικανών του Περλ – Χάρμπορ.

    Από το 1961  ως το  1973  πάνω από  58.000  Αμερικανοί σκοτώθηκαν στο Βιετνάμ. Ο πόλεμος δίχασε τις ΗΠΑ, προκαλώντας μαγικές αντιπολεμικές διαμαρτυρίες. Οι Βιετκόνγκ και οι Βιετναμέζοι με αρχηγό το Χο Τσι Μίνχ, μάχονταν για να ενώσουν το Βιετνάμ υπό την ηγεσία τους. Το  1975  νίκησαν τους Νοτιοβιετναμέζους και κυριάρχησαν σε όλο το Βιετνάμ.

   Από τα αρχαία χρόνια οι άνθρωποι έκαναν πολέμους για καλύτερες συνθήκες, για να έχουν περισσότερα προνόμια. Ακόμα και στις ημέρες μας που οι καταστάσεις είναι καλύτερες. Η αντίστροφη μέτρηση για ένα νέο πόλεμο άρχισε πριν κάποιες εβδομάδες. Είναι ο πόλεμος στο Ιράκ. Και μόνο που ακούς τη λέξη «πόλεμος» σε πιάνει ρίγος και δε σε νοιάζει το που και το γιατί. Οι Αμερικανοί και οι Ιρακινοί παρατάχτηκαν στο πεδίο μάχης.

    Από τις  11/9/2000  που ο Μπιν Λάντεν έριξε τα αεροπλάνα στους δίδυμους πύργους, ο Μπους νομίζει ότι ο Σαντάμ είναι επικίνδυνος για το λαό και σκοτώνει τους ανθρώπους του Ιράκ για να τους προστατεύσει από αυτόν. Λέει ότι ο πόλεμος γίνεται για την προστασία της χώρας και για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στο Ιράκ. Όμως αυτό είναι η αφορμή. Το αίτιο είναι ότι η Αμερικανική κυβέρνηση θέλει να ελέγχει τα πετρέλαια που βρίσκονται στην περιοχή του Ιράκ και δεν της καίγεται καρφάκι για το αν ο Σαντάμ είναι τρομοκράτης. Αν τους ένοιαζε η αποκατάσταση της δημοκρατίας γιατί δεν πήγαιναν και σε κάποιες άλλες χώρες π.χ.                           για να την φέρουν πίσω;

    Οι Βρετανοί είναι βέβαια υπέρ της Αμερικής. Οι άλλες περισσότερες χώρες είναι κατά του Μπους. Συνέχεια γίνονται διαδηλώσεις σε όλες τις χώρες για να διαμαρτυρηθούν για τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει. Τα περισσότερα κανάλια της τηλεόρασης δεν παύουν ούτε λεπτό να συζητάνε για τις συνθήκες του πολέμου. Όμως δεν σκέφτονται τους ανθρώπους που σκοτώνονται υπερασπίζοντας την πατρίδα τους. Γιατί αυτό κάνουν. Δεν είναι υπέρ του Σαντάμ. Υπερασπίζονται την πατρίδα τους , γιατί εκεί ζούνε εδώ και αιώνες και τώρα ένας ξένος έρχεται να τους «σώσει» όπως λέει. Άντρες, γυναίκες, παιδιά, γέροι σκοτώνονται, σπίτια,  μαγαζιά, μουσεία καταστρέφονται. Και ο Σαντάμ είναι κρυμμένος χωρίς να κάνει τίποτα. Χωρίς να προσπαθεί να «σώσει» την πατρίδα του!

    Το πιο δυσάρεστο γεγονός στον κόσμο είναι ο «πόλεμος!» Δεν συγκρίνεται με καμιά άλλη καταστροφή! Οι επιδημίες, οι σεισμοί, η πείνα, οι λευχαιμίες, οι εκρήξεις ηφαιστείων, είναι ένα τίποτα μπροστά στον πόλεμο. Ο πόλεμος από μακριά φαντάζει και τρομοκρατεί.

    Δεν έχει σημασία ποιοι τον κάνουν και που, αφού είναι ΠΟΛΕΜΟΣ!!!

    Πρέπει να σταματήσουν οι πόλεμοι και να κυριαρχήσει η ΕΙΡΗΝΗ!!!