ΣΤΡΑΤΗΣ
ΜΥΡΙΒΗΛΗΣ
Το πραγματικό του όνομα Στρατής Σταματόπουλος. Σύγχρονος Έλληνας λογοτέχνης. Γεννήθηκε το 1892 στη Συκαμιά της Λέσβου. Ο πατέρας του ήταν έμπορος, ενώ η μητέρα του καταγόταν από οικογένεια με πνευματική δράση στο νησί. Ήδη από τα σχολικά του χρόνια ο μικρός Στρατής ήταν ζωηρός και δεν μπορούσε να αντέξει την πειθαρχία του σχολείου. Αγαπούσε να ξεφεύγει στους χώρους της φαντασίας και παραμελούσε τα μαθήματά του. Το 1910 τελειώνει το εξατάξιο γυμνάσιο της Μυτιλήνης, ενώ ήδη έχει εκφράσει τη λογοτεχνική του φλέβα ακολουθώντας το δρόμο του δημοτικισμού. Την ίδια εποχή χρονολογείται και το πρώτο του μυθιστόρημα «Ο σεισμός» ή «Η Θεία οργή», το οποίο αναφερόταν στο μεγάλο σεισμό του1867 που είχε πλήξει τη Μυτιλήνη. Την ίδια χρονιά εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, όπου σπουδάζει φιλολογία και νομικά.
Διέκοψε τις σπουδές και πήγε εθελοντής στο στρατό, όταν κηρύχθηκε ο Βαλκανικός πόλεμος (1912 – 1913). Σε συνέχεια και ως ο 1922 πήρε μέρος σε όλους τους πολέμους στη Μακεδονία , στη Θράκη, και τη Μ.Ασία. Τραυματίστηκε κάμποσες φορές. Απολύθηκε από το στρατό ύστερα από τη Μικρασιατική καταστροφή. Το περίφημο μυθιστόρημά του «Η ζωή εν τάφω» έχει της ρίζες του στην μακρόχρονη πολεμική του ζωή. Δημοσιεύτηκε πρώτα στην εφημερίδα του «Καμπάνα», που έβγαζε στη Μυτιλήνη και το 1914 βγήκε σε βιβλίο. Έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση για το γλαφυρό ύφος και το ρεαλισμό του. Δίνει ζωντανά και παραστατικά τη φρίκη και το δράμα το πολέμου. Είναι διαποτισμένο από βαθύ ανθρωπισμό και αγάπη για τη ζωή. Διαβάστηκε πολύ όσο λίγα από τα ελληνικά λογοτεχνικά βιβλία. Γι αυτό βγήκε σε επανειλημμένες εκδόσεις, με ορισμένες αλλαγές και πρόλογο του συγγραφέα. Με το έργο του επιβλήθηκε και αναγνωρίστηκε σαν ένας απ’ τους καλύτερους πεζογράφους μας του μεσοπολέμου.
Άλλα βιβλία του, μυθιστορήματα και διηγήματα είναι: «Διηγήματα», «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια», «Το πράσινο βιβλίο», το παιδικό βιβλίο «Ο Αργοναύτης», «Το τραγούδι της Γης», «Το γαλάζιο βιβλίο», «Μικρές φωτιές», «Ο Βασίλης ο Αρβανίτης», «Η Παναγιά γοργόνα» και άλλα. Πολλά βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες.
Στο παρελθόν είχε συνεργαστεί με το περιοδικό «Ο Μυτιληνιός», ενώ τα πρώτα γνωστά δημοσιεύματα του είδαν το φως της δημοσιότητας στο περιοδικό «Νεότης» της Σμύρνης. Εργάστηκε ακόμη ως δάσκαλός στο Μανταμάδο της Λέσβου, στην εφημερίδα «Σάλπιγγα» της Μυτιλήνης και ως δημοσιογράφος στην Αθήνα. Ήταν επίσης διευθυντής στις εφημερίδες «Ταχυδρόμος» της Μυτιλήνης και «Δημοκρατία» της Αθήνας (1930), καθώς και χρονογράφος και λογοτεχνικός συνεργάτης σε πολλές άλλες. Το 1934 ο Μυριβήλης πήρε θέση στο ΕΙΡ, με το λογοτεχνικό τέταρτο της Κυριακής, ενώ παράλληλα διορίστηκε τμηματάρχης στη βιβλιοθήκη της Βουλής. Τότε ίδρυσε και την Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, της οποίας υπήρξε ισόβιος πρόεδρος. Έγινε ακαδημαϊκός το 1958.
Έντονη φυσιολατρία χαρακτηρίζει το έργο του Μυριβήλη. Έχει το δικό του ιδιαίτερο γλαφυρό, μεγαλόπνοο και προσωπικό ύφος.
