Στο μικρό  σε όγκο αλλά πολύ σημαντικό σε περιεχόμενο βιβλίο του Μ.Αξιώτη «Ερπετοπανίδα της Λέσβου» που κυκλοφόρησε το 1998, ο συγγραφέας αναφέρεται σε «τούτα τα πλάσματα που δεν μπορείς να ορκιστείς ότι θα τα  υπερασπίσεις», τα ερπετά και τα αμφίβια της Λέσβου.

   Στην αρχή παρουσιάζει γενικά τ’ αμφίβια, τα ζώα που αποτελούν  μια ενδιάμεση βαθμίδα ανάμεσα στα υδρόβια και στα χερσαία  σπονδυλωτά. Θεωρούνται τα πρώτα σπονδυλωτά που βγήκαν απ’ το νερό στη ξηρά. Στην Λέσβο υπάρχουν 5 είδη αμφιβίων και 24 είδη ερπετών. Στη συνέχεια παρουσιάζει γενικά τα ερπετά στον Ελληνικό χώρο, τα οποία χωρίζει σε δύο κατηγορίες: στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι χελώνες και στη δεύτερη οι σαύρες και τα φίδια. Στην Ελλάδα εντοπίζονται 8 είδη χελωνών, 27 είδη σαυρών και 23 είδη φιδιών ενώ στη Λέσβο έχουμε 5, 7 και 12 αντίστοιχα.

  Στο δεύτερο μέρος ακολουθεί μια αναλυτική παρουσίαση των ερπετών και των αμφιβίων της Λέσβου. Πρώτα παρουσιάζονται οι βάτραχοι και οι φρύνοι, έπειτα οι χελώνες, οι νεροχελώνες, οι σαύρες και στο τέλος τα φίδια.

  Στο τέλος ο Μ.Αξιώτης παρουσιάζει ονομαστικά την ερπετοπανίδα στο Αιγαίο.

  Ιδιαίτερη εντύπωση μας προκάλεσε η ευαισθησία του συγγραφέα για το περιβάλλον και τη προστασία  της ερπετοπανίδας που οδήγησε και στη παρούσα  έκδοση.

 Παραθέτουμε χαρακτηριστικά απόσπασμα από τον πρόλογο του Μ.Αξιώτη:  «Εδώ στη Λέσβο, όπως και στα άλλα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, τα «φίδια» ποτέ δεν επιτίθενται στον άνθρωπο. Τον φοβούνται και φεύγουν. Έτσι στο συναπάντημα το λιγότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να το αφήσουμε να φύγει ή να μην το πατήσουμε με το αυτοκίνητο. Και αυτό, γιατί απλά έχει το ίδιο δικαίωμα με μας να ζήσει στον τόπο που γεννήθηκε. Ο φόβος είναι δυσανάλογος με τον πραγματικό κίνδυνο, που θα μπορούσε να αποδοθεί σε μια «οχιά» το μόνο είδος που χρειάζεται προσοχή. Προσοχή και γνώση που ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο. Και αυτό γιατί δεν επιτίθεται αν δεν την πατήσουμε ή δεν την πιάσουμε (όπως συνήθως συμβαίνει στους αγρότες). Είναι δε τόσο χαρακτηριστική στην όψη της ώστε είναι αδύνατον να μην τη γνωρίσουμε. Έπειτα το δηλητήριό της αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με την ιατρική φροντίδα.

 Bλέπετε ότι δεν «πρόταξα» τα «ανθρωποκεντρικά» οφέλη για να πείσω και να υπερασπίσω τα είδη αυτά που στέκονται στο λυκόφως της άγνοιας. Γιατί δε νομίζω ότι είναι σωστό να προσπαθούμε να υπερασπίσουμε από την ποινή του θανάτου συνοδοιπόρους μας στη ζωή με μόνα «ελαφρυντικά» τα οφέλη στην οικονομία της ανθρώπινης κοινωνίας. Πρέπει η προστασία τους να γίνει κάποια στιγμή αυτονόητη. Το ότι στο ευαίσθητο οικοσύστημα των νησιών προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, ελέγχοντας τον αριθμό των τρωκτικών, των εντόμων και των νεκρών ζώων, νομίζω ότι αφορά την εξέλιξη και μόνο, την ισορροπία και μόνο που κρίκος της  [ίσως ο πιο επικίνδυνος στην ιστορία του πλανήτη μας] είμαστε εμείς οι ίδιοι».

 Ελπίζουμε ότι το βιβλίο αυτό θα επιδράσει θετικά στην αντίληψη των ανθρώπων για την τόσο παρεξηγημένη ερπετοπανίδα του τόπου μας.

 Βαλλιανάτου  Άννα, Καραγιάννη  Ταξούλα.

Ιστορικό | Διδακτικό προσωπικό | Αρθρογραφία | Πειραματικό Βήμα

Προγράμματα | Εκδηλώσεις | Θέατρο | Μαθητές | Εργασίες Μαθητών | Η Λέσβος

Αρχική σελίδα