Ο Ηλίας Ρουμελιώτης (Καραχάλιας) γεννήθηκε το 1916 στο Πλωμάρι. Ξεκίνησε από νεαρή ηλικία να εργάζεται ως αχθοφόρος στις μεταφορές του λαδιού στο Πλωμάρι. Ο μεγαλύτερος αδερφός του Σταύρος έμαθε κορνέτα και έπαιζε σε μουσικά συγκροτήματα της περιφέρειας , ενώ ο μικρότερος αδερφός του Δημήτρης μετανάστευσε σε μικρή ηλικία στην Αθήνα, όπου έμαθε μπουζούκι και αναδείχτηκε ως δεξιοτέχνης μουσικός στα κέντρα της πρωτεύουσας. Παράλληλα με την επαγγελματική του απασχόληση στις μεταφορές λαδιού, ο Ηλίας Ρουμελιώτης ξεκίνησε από πολύ μικρός να μαθαίνει μουσική, όπως και τα αδέρφια του. Διδάχτηκε θεωρία της μουσικής και σαντούρι στον μουσικοδιδάσκαλο Βασίλη Καλδή στο Πλωμάρι και ξεκίνησε να παίζει με ένα σαντούρι που του αγόρασε ο πατέρας το 1928 από έναν ηλικιωμένο Αρμένιο πρόσφυγα. Αργότερα αγόρασε ένα καλύτερο σαντούρι από τον περίφημο κατασκευαστή Ι. Ζαφειρόπουλο στην Αθήνα. Τη δεκαετία του 1930 ο Ηλίας Ρουμελιώτης ξεκίνησε να παίζει σαντούρι σε γλέντια και πανηγύρια στο Πλωμάρι, σε συνεργασία με τον αδερφό του Σταύρο (κορνέτα) και τον Γιάννη Στεργέλλη (βιολί). Την περίοδο 1937-1939 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και στη συνέχεια πολέμησε στην Αλβανία το 1940. Όταν επέστρεψε στο Πλωμάρι συνέχισε για λίγο με το σαντούρι και μετά ξεκίνησε να παίζει κιθάρα συμμετέχοντας σε διάφορα τοπικά συγκροτήματα. Εκτός από μουσικός ο Ηλίας Ρουμελιώτης ήταν και καλλίφωνος τραγουδιστής. Τραγουδάει τα τοπικά τραγούδια του Πλωμαρίου, όπως τα δίστιχα "του καημού και του έρωτα", πάνω στον "παραπουνικό" ή "πλωμαρίτικο" σκοπό, το Έρι-πάλε (αποκριάτικο τραγούδι με στίχους ναυτικού και ερωτικού περιεχομένου), το "Τραλαλελαλόμ", που μάλλον αποτελεί μια παλιότερη εκδοχή του παραπουνικού, ενώ σύμφωνα με τον ίδιο, "είναι το αρχαιότερο του Πλωμαρίου". Επίσης τραγουδάει και παίζει ρεμπέτικα, τραγούδια της ξενιτιάς και κυρίως το ρεπερτόριο των λαϊκών τραγουδιών που κυριάρχησε τις δεκαετίες του 1950 και 1960. Ο Ηλίας Ρουμελιώτης συνεργάστηκε με πολλούς αξιόλογους μουσικούς στο Πλωμάρι, όπως με το Μικρασιάτη πρόσφυγα Ποσειδώνα Καραβά (ή Δίβαρι, βιολί και τραγούδι), το Μιχάλη Γιαννίκο ή "Πατεντάδο" (βιολί), το Δημήτρη Χρήστου από την Πλαγιά (βιολί), το Γιώργο Καβαρνό ή "Αράπη" (σαντούρι), τους αδερφούς Παναγιώτη Χρήστου (βιολί) και Στρατή Χρήστου (ακορντεόν), καθώς και με τους αδερφούς Βερβέρηδες (Τουρκογιάννηδες) από το Πλωμάρι, τον Μιχάλη (βιολί), τον Παναγιώτη (βιολοντσέλο) και το Μεγακλή (σαντούρι). Την περίοδο 1950-1970 συνεργάστηκε επανειλημμένα με τραγουδίστριες που έρχονταν εποχιακά στη Λέσβο μέσω πρακτορείων από την Αθήνα. Ως μουσικός ο Ηλίας Ρουμελιώτης έχει επισκεφτεί όλα τα χωριά της περιφέρειας Πλωμαρίου, καθώς και την Αγιάσο, τη Βρίσα, τον Πολιχνίτο, την Αγία Παρασκευή και άλλα χωριά της Λέσβου, για να παίξει σε γάμους, πανηγύρια, γλέντια και διασκεδάσεις στα εξοχικά κέντρα και στα καφενεία. Σταμάτησε να παίζει μουσική στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Σήμερα είναι συνταξιούχος και ζει στο Πλωμάρι. (Το Βιογραφικό Σημείωμα του Ηλία Ρουμελιώτη βασίστηκε στις συνεντεύξεις του ερευνητικού προγράμματος "Κιβωτός του Αιγαίου", τον Ιανουάριο και το Μάϊο του 1996 στο Πλωμάρι). |